آب سیاه،علائم و عوارض آن بر بینایی

آب سیاه (گلوکوم) چیست؟

آب سیاه یا گلوکوم بیماری است که می تواند باعث آسیب رسیدن به عصب بینایی و در نهایت کوری شود. این بیماری در آغاز هیچگونه علائمی ندارد ولیکن می تواند در طول چند سال سبب کاهش بینایی و در نتیجه کوری شود. درمان زودرس می تواند از پیشرفت بیماری و کاهش دید بیمار جلوگیری کند. 
عصب بینایی که از بیشتر از یک میلیون رشته عصبی تشکیل شده است، به صورت دسته ای از رشته ها درآمده است و این عصب شبکیه (پرده نازک حساس به نور در قسمت عقب کره چشم) را به مغز متصل می کند. عصب بینایی سالم و بدون نقص برای داشتن دید خوب بسیار لازم و ضروری است.
فشار چشم که فشار داخلی چشم نیز گفته می شود، بافت درونی چشم می باشد که با تعادل بین تولید و زهکشی مایع روشن داخل چشم تعیین می شود. تغییرات جزئی در فشار چشم در تغییر فصل ها و در طول شبانه روز طبیعی هستند ولیکن میزان آن بسیار اهمیت دارد. تغییرات در فشار داخل چشم، ممکن است ناشی از مشکلات تشریحی و یا التهاب چشم بعد از آسیب یا عفونت و یا عوامل ژنتیکی و حتی از استفاده از دارو باشد. 

تاثیر گلوکوم بر عصب بینایی 

در افراد بسیاری افزایش فشار داخل چشم باعث ایجاد آب سیاه می شود. در قسمت جلوی چشم فضایی وجود دارد که به آن "اتاق قدامی" گفته می شود. مایع شفافی همیشه وارد این فضا شده و از آن خارج می شود و وظیفه آن تغذیه بافت های مجاور می باشد. به محلی که مایع از اتاق قدامی خارج می شود، در اصطلاح "زاویه" می گویند که قسمت تلاقی قرنیه و عنبیه است. هنگامی که مایع به زاویه می رسد به وسیله یک شبکه اسفنجی شکل همانند یک سیستم زه کشی از چشم خارج می شود. 
آب سیاه یا گلوکوم زاویه باز از این رو به نام خوانده می شود که زاویه ای که مایع از آن خارج می شود "باز" است. با این وجود به دلایلی سرعت حرکت مایع از خلال شبکه تخلیه پایین است. پایین بودن سرعت حرکت مایع باعث تجمع آن و بالا رفتن فشار داخل چشم می شود و این امر می تواند سبب آسیب دیدن عصب بینایی و کاهش دید شود، مگر آنکه فشار چشم پایین آورده شود. 

چه افرادی در خطر ابتلا به آب سیاه یا گلوکوم هستند؟

چنانچه هر یک از موارد ذیل برایتان پیش آمده حتماً با متخصص چشم پزشک خود مشورت کرده و ویزیت شوید تا اگر خطری بود به موقع از بروز آب سیاه یا گلوکوم جلوگیری نمایید:

• افراد بالای 40 سال به ویژه خانم ها
• سابقه یکی از افراد خانواده به آب سیاه یا گلوکوم
• سابقه ضربه شدید به چشم
• مصرف طولانی مدت قطره های کورتون چشمی همانند بتامتازون، دگزامتازون، پردنیزولون، هیدروکورتیزون
• شماره بالای عینک هم دوربینی شدید و هم نزدیک بینی شدید
• ابتلا به بیماری قند یا فشار خون بالا

علائم بیماری گلوکوم چیست؟

آب سیاه یا گلوکوم زاویه باز در اوایل علامت خاصی ندارد و دید حالت طبیعی دارد، همچنین دردی وجود ندارد. با ادامه پیدا کردن بیماری، بیمار متوجه می شود که هرچقدر اشیایی را که جلویش قرار دارند خوب می بیند ولیکن اشیایی را که در کنار آنها قرار داشته اند و باید از گوشه چشم به آنها نگاه کند به خوبی نمی بیند. 
بیمار مبتلا به گلوکوم در صورت عدم درمان ممکن است ناگهان متوجه شود که "دید کناری" ندارد. درست همانند این است که از درون لوله ای به اطراف می نگرد. ادامه پیدا کردن بیماری ممکن است سبب از بین رفتن باقی دید حتی در مرکز شود و بیمار به طور کل بینایی خود را از دست بدهد و کور شود.

تشخیص بیماری گلوکوم

بسیاری تصور می کنند که چنانچه مبتلا به آب سیاه هستند که فشار چشمشان بالا باشد ولیکن همیشه اینگونه نیست. فشار بالای چشم خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش می دهد. بالا بودن فشار چشم لزوماً به معنای ابتلا به گلوکوم نیست.
ابتلا یا عدم ابتلا به گلوکوم بر اثر بالا بودن فشار چشم بستگی به میزان تحمل عصب بینایی در برابر فشار بالای چشم دارد و این مقدار در افراد مختلف، متفاوت می باشد. گرچه فشار طبیعی معمولاً بین 12 الی 21 میلیمتر جیوه است، اما حتی در این فشار هم ممکن است فردی به آب سیاه مبتلا باشد. این موضوع نشان می دهد که معاینه چشم بسیار مهم و با اهمیت است.

چشم پزشک برای تشخیص آب سیاه یا گلوکوم چه اقداماتی انجام می دهد؟

میزان بینایی (Visual Acuity) : در این تست که با استفاده از چارت های بینایی انجام می شود بینایی بیمار در فاصله زمانی های متفاوت مشخص می شود. 
میدان دید : در این تست دید کناری (محیطی) بیمار اندازه گیری می شود. با توجه به اینکه از دست دادن دید کناری یکی از علائم گلوکوم می باشد این تست به تشخیص انواع بیماری کمک می کند.
اتساع مردمک : در این تست با استفاده از قطره مردمک چشم بیمار متسع می شود و به این ترتیب چشم پزشک دید بهتری برای معاینه عصب بینایی پیدا می کند. بعد از معاینه ممکن است که دید نزدیک تا چند ساعت تار باشد بنابراین جای هیچ نگرانی نیست. 
تونومتری: در این تست مایع داخل چشم اندازه گیری می شود. 

درمان آب سیاه یا گلوکوم

گرچه که آب سیاه درمان قطعی ندارد ولیکن درمان های رایج بیماری را کنترل می کنند و این امر تائیدی بر اهمیت تشخیص و درمان زودرس است. بیشتر چشم پزشکان گلوکومی را که تازه تشخیص داده شده است با دارو درمان می کنند اما تحقیقات جدید نشان داده است که جراحی با لیزر، جایگزینی مطمئن و موثر است. 
درمان دارویی: بیشترین و شایع ترین نوع درمان زودرس گلوکوم درمان دارویی است. داروهای آب سیاه به صورت قطره های چشمی و قرص تجویز می شوند. این داروها به دو شکل باعث کاهش فشار داخل چشم می شوند. برخی باعث کاهش تولید مایع در چشم شده و برخی به تخلیه بیشتر مایع از چشم کمک می کنند. داروهای ضد آب سیاه امکان دارد تا چند نوبت در روز تجویز شوند. در اکثر بیماران عوارضی رخ نمی دهد، اما در برخی از آنها این داروها امکان دارد باعث سردرد شود و یا بر روی اعضای دیگر بدن تاثیر بگذارد. قطره ها ممکن است سبب سوزش و قرمزی چشم شوند. داروهای ضد گلوکوم تا زمانی که فشار داخلی چشم را کنترل می کنند باید مصرف شوند. از آنجایی که آب سیاه معمولاً علائمی ندارد، بیماران بسیاری داروها را قطع می کنند و یا فراموش می کنند مصرف کنند، ولیکن به یاد داشته باشید اگر جلوگیری و کنترل نشود ممکن است بینایی بیمار را از از بین ببرد.
جراحی با لیزر: جراحی با لیزر به تخلیه مایع از درون چشم کمک شایانی می کند. گرچه از این روش می توان در هر زمانی استفاده کرد اما معمولاً بعد از آزمایش درمان دارویی به کار گرفته می شود. در بسیاری از موارد گلوکوم، بیمار باید بعد از جراحی نیز دارو مصرف نماید.

روش های جراحی رایج

در جراحی گلوکوم، هدف از ایجاد محل خروج جدیدی برای مایع داخل چشم است. هرچند چشم پزشک در هر زمانی ممکن است تصمیم به جراحی بگیرد اما معمولاً این کار را بعد از شکست درمان دارویی و جراحی لیزری انجام می دهد. جراحی در کلینیک چشم پزشکی یا بیمارستان صورت می گیرد. قبل از جراحی به بیمار داروهایی برای آرام شدن داده می شود و بعد از آن چشم به وسیله تزریق بی حسی به نواحی آن، بی حس می شود. جراح قطعه کوچکی از بافت سفیدی چشم (صلبیه) را بر می دارد و این امر باعث به وجود آمدن کانال کوچکی برای عبور مایع درون چشم می شود. بعد از آن قسمت سفید چشم که برداشته شده است با لایه شفاف و نازکی از ملتحمه پوشانده می شود. مایع از مجرای ایجاد شده و از زیر ملتحمه ای که روی آن را پوشانده عبور کرده و از چشم خارج می شود.
بیمار تا چند هفته بعد از جراحی باید از قطره های آنتی بیوتیک و ضد التهاب برای جلوگیری از عفونت و تورم استفاده نماید. نکته قابل توجه این است که این قطره ها با داروهایی که بیمار برای درمان و کنترل گلوکوم مصرف می کرده است، متفاوت است. همچنین بیمار باید چند هفته اول بعد از جراحی مرتب ویزیت شود.
در برخی از بیماران جراحی حدود 80 الی 90 درصد در کاهش فشار موثر می باشد. با این وجود چنانچه مجرای به وجود آمده طی جراحی، مسدود شود، ممکن است به جراحی دیگری نیاز شود. در صورتی که بیمار قبلاً تحت جراحی چشمی (نظیر جراحی کاتاراکت) قرار نگرفته باشد جراحی گلوکوم بهترین اثر را دارد. 
باید در ذهنتان باشد که با اینکه جراحی گلوکوم باقیمانده دید بیمار را حفظ می کند اما سبب بهتر شدن دید نخواهد شد. در واقع، دید بیمار ممکن است به خوبی دید قبل از جراحی نباشد، هرچند که در صورت انجام ندادن جراحی در طولانی مدت بیمار ممکن است دید خود را به صورت کامل از دست بدهد. 
جراحی آب سیاه هم مثل هر جراحی دیگری ممکن است عوارضی را به همراه داشته باشد. این عوارض عبارتند از: آب مروارید (کاتاراکت)، مشکلات قرنیه، التهاب یا عفونت داخل چشم و تورم عروق خونی پشت چشم. قابل ذکر است که برای هریک از موارد گفته شده درمان های قطعی و موثری وجود دارد.

انواع دیگر آب سیاه یا گلوکوم

گرچه که گلوکوم زاویه باز شایع ترین نوع این بیماری است، اما آب سیاه یا گلوکوم انواع دیگری نیز دارد.
در گلوکوم با فشار طبیعی یا پایین، عصب بینایی از کار افتاده و دید کناری به شکل غیر منتظره ای محدود می شود. برای درمان این بیماران از همان روش های درمان گلوکوم زاویه باز استفاده می شود. در گلوکوم زاویه بسته مایعی که در قسمت جلوی چشم قرار دارد به علت مسدود شدن زاویه به وسیله قسمتی از عنبیه (قسمت رنگی چشم) راهی به زاویه نداشته و نمی تواند از چشم خارج شود. در این بیماران یک افزایش ناگهانی در فشار چشم دیده می شود. علائم این نوع گلوکوم شامل درد بسیار شدید و تهوع و همچنین قرمزی چشم و تاری دید است. گلوکوم زاویه بسته یک مورد اورژانس است و بیمار باید در اسرع وقت درمان شود. در صورت عدم درمان، بیمار ممکن است ظرف 1 یا 2 روز بینایی خود را از دست بدهد. جراحی لیزری فوری به صورت معمول انسداد را برطرف می کند و بیمار را از کوری نجات می دهد. 
در گلوکوم مادرزادی کودک به دلیل وجود یک نقص مادرزادی در زاویه، به گلوکوم مبتلا شده است. کودکان مبتلا معمولاً علائم ظاهری همانند چشم های کدر (Cloudy eye)، حساسیت به نور و ریزش اشک شدید دارند. درمان این نوع بیماران اغلب به صورت جراحی انجام می پذیرد چرا که داروهای ضد گلوکوم ممکن است عوارض نامشخصی بر روی کودک داشته باشند و همچنین تجویز برای آنان کار دشواری است. در صورتی که جراحی بلافاصله بعد از تشخیص صورت بگیرد، کودکان این شانس را دارند تا یک دید خوب داشته باشند. 
آب سیاه یا گلوکوم ثانویه می تواند عوارض یک بیماری دیگر باشد. این نوع گلوکوم برخی اوقات ناشی از جراحی چشم یا کاتاراکت پیشرفته، آسیب های چشمی، برخی تومورهای چشمی و یا یووئیت (التهاب چشم) باشد. یکی از انواع به نام گلوکوم رنگدانه ای (Pigmentary Glaucoma) هنگامی رخ می دهد که رنگدانه به صورت فلس از عنبیه جدا شده و با انسداد شبکه خروج مایع چشمی، مانع عبور آن شوند. نوع شدیدی نیز به نام گلوکوم نئوواسکولار (Neovascular Glaucoma) مربوط دیابت مربوط می باشد. همچنین داروهای کورتیکواستروئیدی (حاوی کورتون) که در درمان التهاب چشمی و دیگر بیماری ها کاربرد دارند نیز می توانند در درصد کمی از بیماران باعث شروع گلوکوم شوند.

توضیحاتی دقیق در مورد آب مروارید

آب مروارید در اثر کمبود پروتئین و تغذیه ی نامناسب و در اثر بیماری های مختلف به وجود می آید. در صورت بالا رفتن سن در افراد بروز آب مروارید نیز افزایش می یابد. البته امکان دارد در کودکان نیز این بیماری مشاهده شود.

آب مروارید

عدسی چشم از آب و پروتئین ساخته شده و بسیار شفاف است به صورتی که نور را از خود عبور می‌دهد. در برخی موارد مشاهده شده است که با تغییر یافتن پروتئین در عدسی چشم، کدورت و تیرگی‌هایی به وجود می‌آید که این امر باعث می‌شود افراد دیگر مثل سابق بینایی خود را نداشته باشند و شفافیت چشم خود را از دست می‌دهند. آب مروارید یا کاتاراکت جزء شایع‌ ترین دلایل و عوامل در نابینایی می‌باشد. افراد بایستی در هر سنی که هستند بسیار مراقب باشند تا به این بیماری مبتلا نشوند زیرا در هر سنی ممکن است با این بیماری روبه‌رو شوید. برای مثال در مواردی مشاهده شده است که آب مروارید در بچه‌های 5 – 10 ساله نیز به وجود می‌آید. حتی امکان دارد در در زمان تولد نوزادان نیز آب مروارید تشخیص داده شود که یک بیماری مادرزادی است که در اثر بیماری عفونی در طی دوران بارداری در جنین بروز یافته است؛ که در این صورت بایستی چشم نوزاد جراحی شود.

چه افرادی در معرض آب مروارید قرار دارند؟

تمامی افراد ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. اما آب مروارید بیشتر در افرادی که به بیماری دیابت مبتلا هستند مشاهده می‌شود. هم‌چنین در افرادی که با نور شدید قرمز رنگ مانند کوره‌های صنعتی سروکار دارند و افرادی که تحت درمان سرطان قرار گرفته‌اند و هم‌چنین در افرادی که سن بالایی دارند به دلیل ضعیف شدن توانایی و قدرت، به مرور زمان به دلیل تغییرات در پروتئین چشم روز به روز بینایی خود را از دست می‌دهند و در آخر ممکن است به آب مروارید مبتلا شوند.

در افرادی که مدت بسیار طولانی از دخانیات و داروهای کورتیکواستروئیدی و الکل مصرف می‌کنند و در کنار این‌ها کمبود مصرف پروتئین و میوه و سبزیجات دارند، احتمال مبتلا شدن به آب مروارید بسیار می‌باشد. افراد بایستی به تغذیه خود بسیار اهمیت دهند تا احتمال مبتلا شدن به این بیماری را کاهش دهند و نیاز به عمل آب مروارید چشم نداشته باشند. تغذیه ی نامناسب در بروز این بیماری نقش به سزایی دارد و افراد بسیاری به این موضوع بی توجه هستند و پیشرفت کاتاراکت را به طوری با کمبود پروتئین و تغذیه ی نادرست حمایت می‌کنند.

تشخیص آب مروارید

از مهم‌ترین علائم آب مروارید یا کاتاراکت که نشان می‌دهد افراد به آب مروارید مبتلا شده اند، کاهش قابل توجه بینایی افراد در طول انجام فعالیت‌های شبانه‌روزی خود می‌باشد. کاهش بینایی چشم در طول چند سال به آرامی اتفاق می‌افتد که افراد حتی پیشرفت کاهش بینایی خود را نمی‌فهمند ولی در مواردی نیز مشاهده شده است که کاهش بینایی به سرعت و در مدت زمان کمی اتفاق می‌افتد. در مرحله ی مبتلا شدن به آب مروارید چشم افراد باز هم قدرت بینایی خود را از دست می‌دهد و تا جراحی چشم صوت نگیرد این روند ادامه پیدا می‌کند و در آخر فرد به کل، بینایی خود را از دست می‌دهد. دو بینی، ضعف در تشخیص رنگ‌ها، احساس وجود پرده‌ای بر روی چشم و دید مه‌آلود و کدر از بارزترین علائم ابتلا به آب مروارید است.

درمان آب مروارید

تا زمانی که آب مروارید باعث مختل شدن فعالیت‌های روزمره ی شما نشده، به جراحی نیاز ندارد. اما در غیر این صورت بایستی اقدام به درمان آب مروارید چشم کنید که به شما پیشنهاد می دهیم به منظور جراحی چشم خود نزد دکتر چشم پزشک متخصص بروید و از هزینه جراحی آب مروارید مطلع شوید. در عمل جراحی چشم با کمک دستگاهی به نام فیکو، عدسی چشم خارج می‌شود و به جای آن لنز گذاشته می‌شود. این جراحی امروزه بسیار رایج شده و حتی به صورت سرپایی نیز این عمل انجام می‌شود و خوشبختانه در بیشتر موارد نیز مشاهده شده این عمل بسیار موفق آمیز بوده است. بعد از عمل جراحی بایستی افراد بسیار مراقب باشند و به توصیه‌های دکتر متخصص خود عمل نمایند. در مدت کوتاه بیمار می‌تواند به راحتی به فعالیت‌های روزمره ی خود رسیدگی کند.

مراقبت های بعد از عمل جراحی آب مروارید

بعد از عمل جراحی کاتاراکت تا حدودی احساس درد و ناراحتی خواهید کرد و حتی امکان تاری دید بعد از عمل جراحی آب مروارید وجود دارد که این موضوع بسیار طبیعی و عادی می‌باشد و به مرور زمان این دردها از بین خواهد رفت. احتمال دارد تا مدتی چشم شما به نور خورشید و حتی نور چراغ حساسیت داشته باشد؛ به همین دلیل به شما توصیه می‌کنیم هنگام بیرون رفتن از منزل خود از عینک آفتابی استفاده نمایید. هم‌چنین در این مدت زیر نظر پزشک تان باشید تا در مدت زمان کوتاه سلامتی چشمتان را به دست آورید؛ زیرا در صورت عدم توجه و مراقبت بعد از جراحی، امکان این‌که چشمتان عفونت کند، بسیار است و این موضوع مشکلات بسیاری را برایتان ایجاد خواهد کرد. برای همین بعد از عمل جراحی بسیار حساس‌تر عمل نمایید و از چشمتان مراقبت کنید تا از این مشکلات به دور باشید.

مهم ترین علائم و نشانه های آب مروارید

آب مروارید یکی از بیماری‌های چشمی است که معمولاً با تیرگی چشم شروع می‌شود. علائم آب مروارید را می‌توان به راحتی تشخیص داد و از پیشرفت آن جلوگیری کرد. در این مقاله مهم‌ترین علائم آب مروارید را برای شما ذکر کرده ایم. به شما توصیه می‌کنیم، در صورت مواجهه با هر یک از علائم آب مروارید، به پزشک مراجعه کنید.

آب مروارید چیست؟

آب مروارید یک بیماری مرتبط با چشم است که از علائم آب مروارید می توان به مورد زیر اشاره کرد . در ابتدا عدسی چشم شروع به تار شدن می کند و با ادامه و افزایش تیرگی عدسی، باعث مختل شدن بینایی فرد می شود. این بیماری نوعی بیماری بدون درد و پیشرونده است که اگر به درستی درمان نشود، می تواند باعث از دست رفتن بینایی فرد شود. با توجه به اینکه بیوشیمی بدن انسان در 40 سالگی شروع به تغییر می کند و پروتئین‌های تولیدی توسط چشم انعطاف پذیری خود را از دست می دهند، این بیماری بیشتر برای افراد بالای 40 سال رخ می دهد ولی ممکن است برای افراد جوان نیز اتفاق بیفتد.

مهم ترین علائم آب مروارید

علائم آب مروارید یا کاتاراکت معمولاً توسط افراد عادی نیز قابل تشخیص هستند و با کمی دقت می توانید به این موضوع پی ببرید. در ادامه مهمترین علائم آب مروارید را برای شما آورده ایم تا در صورت بروز هر کدام از این مشکلات، به دکتر چشم پزشک مراجعه کرده و با اطلاع از هزینه جراحی آب مروارید از پیشرفت مشکل خود جلوگیری کنید.

نشانه های آب مروارید

از نشانه های آب مروارید چشم (کاتاراکت) می توان به موارد زیر اشاره کرد :

دید ابری

ایجاد هاله های نور

مشکلات دید در شب

دو بینی

نیاز مداوم به تغییر لنز یا عینک

دید دوم

حساسیت به نور شدید

1. دید ابری از علائم آب مروارید

یکی از مهم ترین نشانه های آب مروارید، پدیدار شدن لکه های ابری تیره ی ناشی از آب مروارید است. البته این تاری ممکن است در ابتدا خیلی کم باشد و مشکلی ایجاد نکند ولی در صورت درمان نشدن میزان تیرگی افزایش می یابد و می تواند باعث بروز مشکلاتی در رانندگی و تشخیص چهره ی افراد شود.

2.ایجاد هاله های نور از نشانه های آب مروارید

از دیگر نشانه های آب مروارید، ایجاد و پدیدار شدن حلقه ها یا هاله های نور در اطراف منبع نور است. این مشکل معمولاً در شب رخ می دهد و یکی از نشانه های فوری آب مروارید است. علت ایجاد این هاله های نور، پراش نور عبوری از چشم است که به دلیل تیرگی چشم به وجود می آید و می تواند زمینه ساز مشکلات زیادی برای چشم باشد.

3.مشکلات دید در شب از نشانه های آب مروارید

یکی دیگر از علائم آب مروارید که معمولاً زودتر از بقیه خود را نشان می دهد، مشکلاتی بینایی است که در شب رخ می دهد. این مشکل در ابتدا به دلیل نور کافی در طول روز باعث مشکل خاصی نمی شود ولی در هنگام شب به دلیل نور ناکافی، مشکلاتی را برای بینایی فرد به وجود می آورد. تیرگی دید ناشی از آب مروارید، ممکن است باعث ایجاد سایه های قهوای یا زرد در بینایی شود. این مشکلات در شب می توانند باعث به وجود آمدن مشکلاتی در رانندگی و کارهایی که به نور کافی احتیاج دارند، شود.

4.نیاز مداوم به تغییر لنز و شیشه ی عینک از نشانه های آب مروارید

برای افرادی که از لنز یا عینک استفاده می کنند، مشکل دیگری نیز به وجود می آید. آب مروارید باعث می شود تا فرد به طور مداوم مثلاً چند ماه یک بار یا در یک سال با مشکل روبرو شود و نیاز به تغییر لنز یا عینک داشته باشد. در حالت عادی تغییر عینک یا لنز باید هر چند سال یک بار انجام شود؛ ولی به‌روزرسانی سریع تر از این مدت می تواند از علائم آب مروارید یا سایر بیماری های چشمی باشد. در این حالت شخص بهتر است به پزشک مراجعه کند.

5.دوبینی از نشانه های آب مروارید

دو بینی می تواند یکی دیگر از علائم آب مروارید باشد. در این حالت فرد دو منظره ی متفاوت از یک شی را می بیند و مغز در ترکیب کردن این دو تصویر با مشکل روبرو می شود. دو بینی ممکن است با پیشرفت آب مروارید از بین برود ولی نیاز به مراجعه ی سریع به پزشک دارد.

6.دید دوم از نشانه های آب مروارید

در برخی مواقع ممکن است آب مروارید باعث شود تا چشم انسان مانند یک لنز قوی عمل کند و توانایی فرد برای مشاهده اجسام از فاصله نزدیک بهبود یابد. به عنوان مثال افرادی که برای مطالعه نیاز به عینک دارند، ممکن است دیگر به آن نیاز نداشته باشند. دید دوم نیز مانند دوبینی یکی از علائم آب مروارید است که با پیشرفت آن از بین می رود.

7.حساسیت به نور شدید از نشانه های آب مروارید

مواجهه با نورهای شدید مانند نور خورشید در افراد عادی نیز باعث ایجاد حساسیت می شود ولی اگر حساسیت بیشتر از این شود می تواند یکی از علائم آب مروارید باشد. به عنوان مثال اگر با نگاه کردن به لامپ خانه اذیت می شوید، در حالی که قبلاً اینگونه نبوده، ممکن است دلیل آن آب مروارید باشد. در برخی واقع این حساسیت بیشتر هم می شود و باعث ایجاد درد هنگام مواجهه با نور می شود.

آشنایی با دارو های غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت

در زمان قبل، حین و بعد از عمل کاتاراکت از دارو های مختلفی از جمله آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد التهابی استروئیدی و غیراستروئیدی، مسکن ها و ... استفاده می شود. در ادامه درباره نقش داروهای غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت بیشتر توضیح خواهیم داد.

کاتاراکت (آب مروارید) 

آب مروارید یا کاتاراکت عبارت است از کدورت یا مات شدن عدسی چشم که ممکن است در هر سنی در یک یا دو چشم و به علل مختلفی دیده شود. بر اساس ناحیه ای از عدسی چشم که گرفتار شده است سه نوع شایع کاتاراکت عبارت اند از: هسته ای، قشری و تحت کپسول خلفی. شدت اختلال بینایی بستگی به اندازه، تراکم و محل آن در عدسی دارد. از تظاهرات بالینی کاتاراکت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. تاری دید بدون درد
2. فرد حس می کند محیط اطرافش تار شده و عینک او نیاز به پاک کردن دارد.
3. تغییر رنگ ها
4. کاهش میزان دقت بینایی

مواردی که به آنها اشاره شد بخشی از علائمی می باشد که فرد مبتلا به آب مروارید حس خواهد کرد.

نقش دارو های غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت

قبل از ترخیص بیمار، نکات ضروری در خصوص مراقبت از چشم، استفاده صحیح از دارو ها، علائم بروز عوارض بعد از عمل و دستیابی به مراقبت های فوری به صورت کتبی و شفاهی به وی گوشزد گردد که آنها را در غالب دستورات عمل بیان می نمایند. به بیمار شرح داده می شود که پس از انجام عمل، درد مختصری دارد و می تواند در صورت لزوم از ضد درد های ضعیف تجویز شده از جمله استامینوفن استفاده نماید از نقش داروهای غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت و کاهش التهاب پس از عمل نمی توان به سادگی گذر کرد، در نتیجه از ضد التهاب ها و آنتی بیوتیک ها به صورت قطره و پماد قطعا استفاده خواهد شد.

آشنایی با انواع داروهای غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت 

دارو های ضد التهابی را می توان به دو دسته استروئیدی (کورتونی) و غیر استروئیدی (غیر کورتنی) تقسیم بندی کرد. نقش داروهای غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت، کاهش التهاب، درد و تب احتمالی می باشد. انواع دارو های غیر استروئیدی شامل موارد ذیل می باشند: 

• دیکلوفناک
• آسپرین
• ایبوپروفن
• پیروکسیکام
• سلکوکسیب

توجه داشته باشید که قبل از انجام عمل در صورت وجود هرگونه بیماری زمینه ای به چشم پزشک خود اطلاع دهید. نقش داروهای غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت بسیار مهم می باشد اما در صورت وجود بیماری قلبی-عروقی، وجود هرگونه زخم گوارشی از قبیل زخم معده، احتمال خونریزی ضمن عمل باید از مصرف دارو های غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت پرهیز کرد. همچنین اگر چنان چه داروی خاصی از جمله وارفارین مصرف می کنید نیز باید به منظور جلوگیری از بروز هرگونه تداخل دارویی به پزشک و یا پرستار خود اطلاع دهید. 

درمان جراحی کاتاراکت 

به منظور درمان طبی آب مروارید، دو روش پیشگیری و جراحی وجود خواهد داشت. از روش های پیشگیری می توان به کنترل قند خون در افراد دیابتی، کنار گذاشتن دخانیات از جمله سیگار، استفاده از عینک های آفتابی طبی اشاره کرد. به طور معمول در صورتی که اختلال بینایی بیمار در حدی نباشد که مانع از انجام دادن فعالیت های عادی وی شود، جراحی انجام نمی گردد. بنابراین وضعیت دید و سطح عمل کرد بیمار، معیار های اولیه تصمیم گیری برای عمل جراحی محسوب می شوند. عمل کاتاراکت از جراحی های شایع می باشد که معمولا به صورت سرپایی انجام شده و بیمار 30 دقیقه پس از جراحی می تواند ترخیص شود. معمولا این عمل جراحی با ایجاد بی حسی موضعی، برش زخم کوچک ( برش شفاف در قرنیه) و طراحی لنز و جایگذاری عدسی های دقیق و حساس صورت می گیرد. نقش داروهای غیر استروئیدی در عمل کاتاراکت معمول می باشد اما با وجود عارضه های بیشتر دارو های استروئیدی، کارایی آنها در ضمن عمل بیشتر می باشد.